دو غزل از سایه

هوشنگ ابتهاج (سایه) بی شک یکی از بزرگترین غزلسرایان

معاصر فارسی ست . من همواره غزل های سایه را ستوده ام و

بسیــاری از آن هــا را درخـود و بـا دل خـود زمــزمـه کــرده ام

وچــه بـاک اگــر از راهــی که وی درسیــاست بـرگــزیــده بــود ،ـ

فرسنگ ها فاصله داشته ام . من با شعر او هیچ فاصله ای ندارم

و همواره ،همچون همیشه سایهء شاعر را دوست خواهم داشت

حتـی اگـر اوبـه واسطــهء وجــود «آن چنـد فـرسنگ فاصلــه»،ـ

محبت خود را از من دریغ دارد ! ـ

............................................................................................

هــــــــوای روی تــــــــو دارم

........................................

هوای روی تو دارم نمی گذارندم

مگر به کوی تو این ابرها ببارندم

.

مرا که مست توام این خمار خواهد کشت

نگاه کن که به دست که می سپارندم

.

مگر در این شب دیر انتظار عاشق کش

به وعده های وصال تو زنده دارندم

.

نمی خورد غم ایام و جای رنجش نیست

هزار شکر که بی غم نمی گذارندم

.

سری به سینه فرو برده ام مگر روزی

چو گنج گم شده زین کنج غم برآرندم

.

چه باک اگر به دل بی غمان نبردم راه

غم شکسته دلانم که می گسارندم

.

من آن ستاره ی شب زنده دار امیدم

که عاشقان تو تا روز می شمارندم

.

چه جای خواب که هر شب محصلان فراق

خیال روی تو بر دیده می گمارندم

.

هنوز دست نشسته ست غم ز خون دلم

چه نقش های که ازین دست می نگارندم

.

کدام مست ، می از خون سایه خواهد کرد

که همچو خوشه ی انگور می فشارندم

.......................................................

..........................

..

غـــریبــــانــــه

..

بگردید ، بگردید ، درین خانه بگردید

درین خانه غریبید ، غریبانه بگردید

.

یکی مرغ چمن بود که جفت دل من بود

جهان لانه ی او نیست پی لانه بگردید

.

یکی ساقی مست است پس پرده نشسته ست

قدح پیش فرستاد که مستانه بگردید

.

یکی لذت مستی ست ، نهان زیر لب کیست ؟ ـ

ازین دست بدان دست چو پیمانه بگردید

.

یکی مرغ غریب است که باغ دل من خورد

به دامش نتوان یافت ، پی دانه بگردید

.

نسیم نفس دوست به من خورد و چه خوشبوست

همین جاست ، همین جاس ، همه خانه بگردید

.

نوایی نشنیده ست که از خویش رمیده ست

به غوغاش مخوانید ، خموشانه بگردید

.

سرشکی که بر آن خک فشاندیم بن تاک

در این جوش شراب است ، به خمخانه بگردید

.

چه شیرین و چه خوشبوست ، کجا خوابگه اوست ؟ـ

پی آن گل پر نوش چو پروانه بگردید

.

بر آن عقل بخندید که عشقش نپسندید

در این حلقه ی زنجیر چو دیوانه بگردید

.

درین کنج غم آباد نشانش نتوان دید

اگر طالب گنجید به ویرانه بگردید

.

کلید در امید اگر هست شمایید

درین قفل کهن سنگ چو دندانه بگردید

.

رخ از سایه نهفته ست ، به افسون که خفته ست ؟ ـ

به خوابش نتوان دید ، به افسانه بگردید

.

تن او به تنم خورد ، مرا برد ، مرا برد

گرم باز نیاورد ، به شکرانه بگردید