پیرایه یغمایی

اینهم غزل زیبای دیگری از پیرایهء یغمایی ست:ـ

شبی ست پر از ستاره و تصویر و شوق و خیال

بیدارم و دارم به سر آیین شب را

می بافم از تور سحر پاچین شب را

در پرده های لاجوردین می نوازم، ـ

با گوش خود، خاموش آهنگین شب را

با گام های عشق می بینم هماهنگ،ـ

آهنگ پای نرم و پاورچین شب را

با نیم تاج ماه و آویز ستاره،ـ

می بندم آذین زلف چین در چین شب را

در سینه ریز راه شیری می کشانم، ـ

هم زهره و هم خوشه ی پروین شب را

با شب سمورم می نماید گربه ی روز

نازم شکوه چشم دیگر بین شب را

پر می کنم با تیله باران ستاره،ـ

تا روشن چشم سحر خورجین شب را

یا هفت و یا نُه، آسمان را می توان تاخت

داری اگر شبدیز عشق و زین شب را ...ـ

خانم یغمایی از شاعران خوب و با استعداد نسل خویش است و

من تا کنون غزل های خوب و زیبایی از ایشان خوانده ام فعلا

این غــزل را که او به تازگی انتشــار داده است در این سفینــه

قرار می دهم.ـ

آیا کدام راه؟ ... ـ

از : پیرایه یغمــایی

وسعت استرالیا به اندازه ی وسعت غم های من است

در غربتی به وسعت غم های زیستم،ـ

.

من، سر زمین مادری ام را گریستم ... ـ

.

فردای من هزینه ی دیروز می شود

.

در برزخی به فاصله ی هست و نیستم

.

در پَرسه های هر شبه ی خواب های خود،ـ

.

روشن نشد مرا ، که پریشان چیستم

.

آنجا ز رفتن و ز نرفتن دوراهه ای است

.

خود مانده ام کنون، بروم ؟ یا بایستم؟

.

آیا کدام راه رود سوی زیستن؟

.

آیا کدام راه کند سر به نیستم؟

.

دانم ولی که درخم این کوره راه ها،ـ

.

آنقدر گم شدم که ندانم که کیستم

.

باری که سربه دامن این بخت ناگوار،ـ

.

هرلحظه جان سپردم و گفتم که زیستم ... ـ